شما تنبل نیستید بلکه به سندروم اهمال کاری مبتلا شدهاید
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۸۸۹۰
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، در این مطالعه که اوایل این ماه در مجله JAMA منتشر شد، این مسئله ارزیابی شد که آیا دانشآموزانی که کارها را به تعویق میاندازند از نظر سلامت روانی و جسمی بیشتر در معرض خطرند یا خیر.
چرا انسانهای باهوش تنبلترند؟متخصصان از جمله پژوهشگران دانشگاه "اوپسالا" سوئد، ۳۵۲۵ دانشجوی شرکتکننده را از هشت دانشگاه استکهلم و اطراف آن انتخاب کردند و از آنها خواستند به مدت یک سال بین ۱۹ اوت ۲۰۱۹ تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ هر سه ماه یک بار پرسشنامههایی را پر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
متخصصان در این مطالعه اهمالکاریهایی را که دانشآموزان خود اظهار کردند با استفاده از پنج گزینه از نسخه سوئدی مقیاس اهمالکاری کامل (Pure Procrastination Scale) بر اساس "طیف لیکرت" از یک (یعنی خیلی بهندرت یا اصلا نمایشگر من نیست) تا پنج (یعنی غالبا یا همیشه نمایشگر من است) رتبهبندی کردند.
بعد رتبههای بهدستآمده را تجمیع کردند تا نمره کل اهمالکاری از پنج تا ۲۵ به دست آید. سپس دادههای جمعآوریشده از دانشآموزان را ارزیابی کردند تا مشخص شود آیا اهمالکاری با پیامدهای بدتر برای سلامت در ۹ ماه بعد مرتبط است یا خیر.
در بررسی تکمیلی پس از گذشت ۹ ماه، ۱۶ مورد پیامد منفی برای سلامت که شرکتکنندگان خودشان اظهار کرده بودند، ارزیابی شد.
این پیامدهای منفی عبارت بودند از مشکلات سلامت روان مانند علائم افسردگی، اضطراب و فشار روانی و دردهای ناتوانکننده از جمله درد گردن و/یا قسمت فوقانی کمر، کمر، اندام بالایی و اندام پایینی.
شرکتکنندگان همچنین رفتارهای مربوط به سبک زندگی ناسالم مانند بدخوابی، نداشتن تحرک جسمانی، مصرف دخانیات، مصرف ماریجوانا، مصرف الکل و صبحانه نخوردن و همچنین عوامل اثرگذار بر سلامت روانیــاجتماعی مانند تنهایی، مشکلات اقتصادی و همچنین سلامت عمومی از جمله پیامدهای منفی برای سلامت را گزارش دادند.
طبق این یافتهها، سطوح بالاتر اهمالکاری با نشانههای به طور قابل توجه بیشتری از افسردگی، اضطراب و فشار روانی در حدود ۹ ماه بعد ارتباط داشت.
همچنین شرکتکنندگانی که خودشان میزان بالاتری از اهمالکاری را اظهار کردند، بیشتر احتمال داشت درد ناتوانکننده در شانهها یا بازوها، تنهایی و مشکلات مالی بیشتر و خواب بدکیفیتتر را گزارش دهند.
به گفته متخصصان، این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند سن، جنسیت، وضعیت جسمی و روحی قبلی و همچنین سطح تحصیلات والدین به قوت خود باقی ماند.
آنها با استناد به محدودیت این مطالعه گفتند واحد نمونه تحقیق «به طور کامل نماینده» کل جمعیت دانشآموزان سوئد نیست و بنابراین مشخص نیست که آیا میتوان برآوردها را به سایر جمعیتها نیز تعمیم داد یا خیر.
این مطالعه خاطرنشان کرد: در ضمن یافتههای ما در طول همهگیری کوویدــ۱۹ جمعآوری شد که میتواند بر تعمیمپذیری به دورههای زمانی دیگر اثر منفی داشته باشد.
به گزارش روزنامه ایندیپندنت، از آنجا که اهمالکاری بین دانشجویان متداول است، متخصصان میگویند این یافتهها اهمیت در نظر گرفتن این عادت برای رسیدن به شناخت بیشتر از سلامتی دانشجویان را نشان میدهد.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1168890 برچسبها روان شناسیمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: روان شناسی اهمال کاری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۸۸۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آمار باورنکردنی بیماران مبتلا به دیابت در کشور
دکتر حسامالدین علامه با بیان اینکه آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد دیابتیها در مدتزمان بیماری، به زخمهای مزمن دچار میشوند، افزود: حدود ۱۵ درصد افراد دیابتی به زخم پا دچار میشوند و ۱۵ درصد این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه میکنند.
به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه زخمهای مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخمهای دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار میگیرند؛ زخمهای دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد میشود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا میشوند.
وی با بیان اینکه زخمهای عروقی دومین عامل ابتلا به زخمهای مزمن هستند، اظهار کرد: زخمهای عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم میشوند. بررسیها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخمهای شریانی است. همچنین زخمهای وریدی به دلایل نارساییهای عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد میشود. چاقی، نارساییهای قلبیعروقی و برخی از سرطانها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد میکنند نیز سبب ابتلا به زخمهای مزمن وریدی میشوند.
علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخمهای مزمن میشود، زخمهای «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد میشود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماریهایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان میشود به ویژه در سالمندانی که سکته کردهاند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شدهاند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار میگیرند، اغلب دچار زخم مزمن میشوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران درباره زخمهای مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطانها منجر به زخمهای مزمن میشوند که این زخمها جزو موارد نادر زخمهای مزمن هستند. همچنین برخی از بیماریهای صعبالعلاج میتوانند زخم مزمن ایجاد کنند.
وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخمهای مزمن دچار میشوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتیها در مدتزمان بیماری، به زخمهای مزمن دچار میشوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی میکنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتیها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا میشوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علومپزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بیحسی ناحیه پا میشود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیبهای وارده به پا نمیشوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خونرسانی نامناسب کاهش مییابد.
وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز، گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار میشوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه میکنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا میشود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی میتوان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه میکنند.